اولین بار استفاده از یک هافبک دفاعی مطلق ( CDM) با تغییری در آرایش 2-4-4- رواج یافت.

 به گونه ای که شکل کلاسیک 2-4-4 -به 2-1-2-1-4 -(یا همان 2-4-4-لوزی) و1-3-2-4- و...تغییر یافت و یونیت دفاعی جلوی خط دفاعی را به یک بازیکن سپردند.

این بازیکن CDM  یا center defense midfield نام دارد و مهره کلیدی تیم در حالت انتقال از حمله به دفاع و برعکس محسوب میگردد.

امروز با ظهور سیستم 1-4-1-4- که با بهترین کیفیت توسط اسپانیا در جام ملت های اروپا ارائه گشت ، نگاه ها به سمت افزایش توانمندی های بازیکنان حاضر در این پست معطوف گشته است.

پاتریک ویرا ، کلود ماکلله ، مایکل اسین و...نمونه های مناسبی برای این پست در سالهای اخیر هستند که با قدرت بدنی بالا ، دوندگی بی امان ، جنگندگی و البته بازی سازی دقیق شان جلوه ویژه در تبدیل حالت تیم از دفاعی به حمله دارند.

در گذشته ، وظیفه یک هافکب دفاعی تخریب بازی حریف و رساندن آن به نزدیک ترین هافبک خودی بود ، این در حالی است که امروز با سیستم 1-4-1-4- تخریب بازی حریف و تصاحب مالکیت توپ در میانه میدان تنها یکی از وظایف یک CDM  محسوب میشود و امر بازی سازی و طراحی حمله تیم هم در اولین مرحله دریافت توپ در میانه میدان به هافبک های دفاعی مطلق سپرده شده است.

فوتبال نوین در حال حاضر به سمت افزایش تخصص های یک بازیکن در پست های مختلف می رود تا به این وسیله بتواند امکان افزایش سرعت توپ وبازی را داشته باشد.

فوتبال دنیا در حالی به استفاده از یک هافبک دفاعی در جلوی خط دفاعی می اندیشد که بیشترتیم های لیگ برتر خودمان با افتخار از بهره گیری از سیستم 1-3-2-4- میگویند و مربیان خود را صاحب سبک و با دانش می نامند !

به راستی ، چند درصد از مربیان لیگ برتر ایران می دانند که 1-3-2-4-را فرانسه در جام جهانی 1998 توسط امه ژاکه به اوج رسانید و پس از آن این سیستم هرگز سیستم پایه اول دنیا نبوده است ؟